De schijven van leven

Ik ben ergens mee bezig, terwijl ik met mijn hoofd op dat moment bij iets anders ben. De laatste tijd merk ik dit steeds meer op bij mijzelf. Eigenlijk ben ik er niet helemaal bij. Op het ene moment ben ik aan het werk en ben ik met iets van thuis bezig en als ik thuis ben onder het eten ben ik met iets bezig van het werk. Ik dwaal steeds weer af en de focus ‘het-zijn-in-het-moment’ mist. Met als resultaat dat ik vooral in mijn hoofd zit en half aan het leven ben. Dat is nu precies wat mij irriteert, hoe kan ik er voor zorgen dat ik meer volop leef?

Ik veroordeel het best hard voor mijzelf als het gebeurt. Nu ik er bewuster van word begin ik wat liever voor mijzelf te worden. Het worstelen kan een beetje overgaan naar het maken van een keuze. Overgave aan het leven, ‘het-zijn-in-het-moment’, vind ik spannend. Ik merk dat het van mij loslaten vraagt, dan ervaar ik leegte en dan heb ik de controle niet meer.

Het patroon van het vluchten en het missen van focus ken ik uit mijn verleden. Vanaf mijn 18^e ben ik gevlucht in pornografie. Het leek alsof ik leefde terwijl er direct de schaamte om de hoek kwam kijken. Het was een gesplitst leven dat ik had, aan de ene kant werken en naar school en aan de andere kant verdrinken in pornobeelden. Het vertroebelde mijn hart, de schaamte zette zich vast en het maakte mij heel erg alleen. Nu ik daar zo over nadenk komt er een verhaal in mij op uit het Bijbelboek Spreuken hoofdstuk 7.

Mijn zoon, bewaar mijn woorden.
Berg wat ik je zeg goed op in je hart.
Onthoud mijn lessen, dan zul je leven.
Beschouw ze als het kostbaarste wat je hebt.?
Draag ze bij je, zoals een ring aan je vinger.
Schrijf ze op in je hart.
Houd van de wijsheid alsof ze je zus is.
Laat verstandigheid je beste vriend zijn.
Dat zal je beschermen voor de vrouw van een ander,
al heeft ze nog zulke gladde praatjes.

Ik stond op een keer bij het raam van mijn huis,
en keek naar buiten.
Daar liep een aantal jongemannen.
Ik zag dat één van hen een dwaas was.
Hij stak de straat over, naar de hoek waar een vrouw woont.
Hij liep in de richting van haar huis.
Het was avond, bijna nacht,
en het was al bijna helemaal donker.
De vrouw kwam naar buiten, naar hem toe.
Ze had zich uitdagend gekleed, als een hoer.
Het is een brutale vrouw die er maar op los leeft.
Ze blijft nooit thuis.
Altijd is ze op straat te vinden.
Ze hangt rond op de pleinen.
Op de straathoeken loert ze op mannen.
Ze kwam dus naar buiten, greep hem beet en kuste hem.
Met een brutaal gezicht zei ze:
‘Ik wilde net een dank-offer gaan brengen.
Vandaag ga ik de offers brengen die ik had beloofd.
Daarom ben ik je tegemoet gelopen.
Ik ging je zoeken en nu heb ik je gevonden.
Ik heb prachtig geborduurde dekens op mijn bed gelegd,
gemaakt van Egyptisch linnen.
Ik heb mijn bed besprenkeld met parfum.
Kom mee naar mijn bed, dan gaan we samen plezier maken.
We kunnen tot morgenochtend van elkaar genieten.
Want mijn man is niet thuis.
Hij is ver weg, op reis.
Hij heeft veel geld meegenomen,
en komt pas volgende maand terug.’
Ze haalde hem over met haar gepraat.
Met vleiende woorden praatte zij hem om.
Hij gaf toe en liep met haar mee,
als een koe die naar de slachter gaat,
als een dwaas die geboeid meeloopt om zijn straf te krijgen,
als een vogel die het vangnet in vliegt.
Hij beseft niet dat zijn leven gevaar loopt,
totdat hij dodelijk getroffen wordt door de pijl.

Mijn zonen, luister dus naar mij.
Onthoud wat ik jullie zeg.
Laat je niet door zo’n vrouw verleiden.
Ga niet naar haar toe.
Ze heeft al heel veel slachtoffers gemaakt,
heel veel mannen de dood ingejaagd.
Haar huis is een poort naar de dood.
Als je daar doorheen gaat, is er geen weg terug.

Gelukkig ben ik met de steun van andere mannen en ik geloof ook zeker de liefdevolle hulp van God dat ik van de pornografie ben afgekomen. Van een gesloten leven is mijn leven veranderd in een open leven. Leven in het licht, die de schaamte heeft laten verdwijnen.

Even terug naar het steeds afdwalen van mij. Dit verhaal laat mij zien dat als ik afdwaal het eigenlijk ook een soort ‘vrouw’ is die mij meeneemt. Het is zo verleidelijk om mijn telefoon te grijpen als ik met Dorien zit. Als ik met de kinderen aan het voetballen ben, toch nog even te reageren op een appje. Dan ben ik net zo hard aan het afdwalen, het zijn nog steeds dat soort verleidingen die mij weg houden van het ware leven.

Gisteren was ik aan het wandelen met een vriend en toen kwam ik op het idee om schijven te maken met de belangrijkste dingen van mijn leven. Dat is voor mij tijd met God, tijd met mijn gezin, tijd voor mijzelf, tijd voor jongeren in mijn werk, tijd voor de jongeren in de kerk, tijd met vrienden, tijd met familie. Daar wil ik mijn focus hebben. Ik heb de schijven gemaakt en daar deze dingen opgeschreven.    

De oefening die ik nu te doen heb is de volgende. De schijven een plek geven en er voor kiezen dat er maar één is omgedraaid. Dus als ik tijd met vrienden heb, dan ben ik niet bezig met de jongeren van mijn werk. Als ik thuis kom van mijn werk is het tijd voor het gezin. Ik ben benieuwd hoe dit gaat werken, we gaan het eens rustig proberen in ieder geval.

Ik wil afsluiten met de volgende tekst, omdat die de kern raakt van deze blog.
“Van alles waarover je waakt, waak vooral over je hart, het is de bron van je leven.” (Spreuken 4:23)