Doen! Dwars door de belemmeringen heen

Herken je dit, dat je van te voren tegen iets op ziet. Maar als je het gedaan hebt je vol energie zit?! Het hoofd kan mij heel veel brengen, maar het kan ook zorgen voor allerlei blokkades. Er zijn van die momenten dat ik denk ‘kon ik dat ding er maar af schroeven’.  Even geen gedachten meer, maar gaan doen.

Het kan een stap zijn om te gaan solliciteren. Het kan een eerste intake gesprek voor een opleiding zijn. Het kan een eerste stap zijn naar iets dat je graag wilt doen. En dan zijn ze daar, allerlei belemmeringen. Wat er bij mij gebeurd is als er belemmeringen zijn dat ik merk dat ik iets vaak spannend vind om te gaan doen. Ik wil iets heel graag en als ik het dan ook ga doen, dan kan het zo zijn dat het niet lukt en dat ik teleurgesteld raak. De tocht dwars door de belemmeringen nemen is moeilijk. Wat er dan vaak gebeurt is dat ik in mijn hoofd schiet. Ik zoek op allerlei manieren afleiding, televisie kijken, internetten, nieuwsberichten lezen of met allerlei mensen contacten op de WhatsApp. Het maakt mij uiteindelijk enorm passief, mijn hoofd zit helemaal vol. Mijn vrouw zei laatst tegen mij; ‘laat je je vullen of voeden.’ Misschien is dat wel de keuze.

Passiviteit is een start van een vicieuze cirkel. Want als passiviteit om de hoek komt kijken wordt de drempel om daadwerkelijk iets te doen nog groter. Ik geloof dat er maar één weg is en dat is die van het hoofd naar het hart. De langste weg in het leven. Het gaat er om dat je uiteindelijk weer contact voelt met jezelf. Contact maakt met dat wat je daadwerkelijk écht wil.

Het is één van de redenen dat ik gestart ben met Vuurkracht. Ik wil niet meer alleen praten, maar ook doen. Het is spannend om daadwerkelijk het avontuur aan te gaan. Gelukkig merk ik nu enorm veel energie en met name krijg ik die van jongeren waar ik kennis mee maak en ook iets laat ervaren van Vuurkracht. Gaan doen vraagt van mij de lat van perfectie wat minder hoog te leggen en met liefde naar mijzelf te kijken. Alle nieuwe dingen zijn spannend, omdat de uitkomst onzeker is. Maar de enige manier om te komen wat je wil is het te doen, dwars door de belemmeringen heen.

Oké, ik moet ook iets toegeven. Soms is het niet zo handig om heel snel te doen. In het begin bij het schrijven van deze blog zet ik koffie met mijn percolator. Ik was vergeten om er water in te doen en rook dat er iets aan het verbranden is. Ik keek naar de koffie en ik wist direct wat er aan de hand was. Ik haalde de percolator van het vuur en koelde het kannetje af onder het koude water uit de kraan. Ik probeerde het potje open te draaien, dat ging niet. “Oh nee, dit heb ik een keer eerder meegemaakt en zo mijn koffiepotje vernield”, zei ik tegen mijzelf. Helaas er is niets meer aan te doen, hij is stuk. Ik ben direct naar bol.com gegaan en heb daar een potje besteld. Een kwartiertje later liep ik naar de keuken en draaide  tot mijn verbazing het apparaat open en het was helemaal niet beschadigd. Oké, ik heb net een iets te snelle beslissing genomen, iets te snel gedaan. Nu kijken of ik de bestelling nog kan annuleren anders ontvang ik morgen per post een koffiekannetje die ik direct terug kan sturen. Volgende keer misschien toch maar iets langer nadenken?! 

Ik kwam het volgende gedicht tegen een paar dagen geleden. Een gedicht dit raakt over ‘een vol hoofd’.

Ik ben niet thuis,
mijn accu is leeg.
Al mijn goud heb ik verkocht,
nu zit ik uit te puffen.

Er is geen ruimte meer voor jou.

Mijn hoofd zit vol,
net als mijn zakken.
Je moet maar ergens bij een ander
nog een graantje zien mee te pakken