Zaaien

De afgelopen weken is de promotie van het programma van Vuurkracht écht begonnen. Er zijn folders en posters verspreid zowel via de post als digitaal. De communicatie afdeling van Travers heeft er een persbericht uit gedaan en nu is het tijd voor gesprekken met organisaties en met geïnteresseerde jongeren. Een tijd van zaaien, niet wetende wat de oogst zal zijn.

Het verhaal van de zaaier
Ik ben geïnspireerd geraakt voor deze blog door het verhaal van de zaaier. Een verhaal dat Jezus van Nazareth vertelde aan de mensen die naar hem luisterden. Hij vertelde: ‘Iemand ging eens naar zijn land om te zaaien. Tijdens het zaaien viel een deel van het zaad op de weg, en er kwamen vogels die het opaten. Een ander deel viel op rotsachtige grond waar maar weinig aarde was, en het schoot meteen op omdat het niet diep in de grond kon doordringen. Toen de zon opkwam verschroeide het, en omdat het geen wortel had droogde het uit. Weer een ander deel viel tussen de distels, en toen die opschoten verstikten ze het zaaigoed. Maar er viel ook wat zaad in goede grond, en dat bracht vrucht voort, deels honderdvoudig, deels zestigvoudig, deels dertigvoudig.

Er op uit gaan, dat is wat de man doet. Hij stapt het veld op en gaat zaaien. Zo voel ik mij nu ook, de stap nemen om te gáán, niet wetende wat er gaat gebeuren. Dat vind ik het spannende, niet weten wat er gaat gebeuren. Het is nu een tijd van loslaten en tegelijk doorgaan. Om los te laten merk ik dat ik het nodig heb om met vrienden hier over te praten. Daardoor ontstaat er bij mij ruimte, doordat ik ervaar dat ik het niet helemaal alleen doe, zij wandelen eigenlijk met mij mee. Maar uiteindelijk heb ik geen invloed op wat er gaat gebeuren, net zoals het zaad.

Het is goed mogelijk dat mensen de informatie zien en er niets mee doen, zoals het zaad op de weg. Dan zullen er ook mensen zijn die het een ‘mooi initiatief’ vinden. Deze mensen ben ik veel tegengekomen in de afgelopen tijd, maar uiteindelijk komen zij niet in beweging en ontkiemt het zaad niet. Er zullen ook mensen zijn die het als een kans zien of willen gaan meedoen en reageren, maar het zelf uiteindelijk te druk hebben, zoals zaad verstikt tussen de distels. 

Het is oké dat de een er wat mee doet en de ander niet. Zo gaat dat. En dan mag ik ook vertrouwen op het laatste gedeelte van de zaden, die op de goede grond belanden. Want wat er dan gebeurt is heel bijzonder, één zaadje brengt dertig, zestig of wel honderd keer zoveel op. Dertig lijkt mij al meer dan genoeg. Ja, ik vertrouw er op dat er iets goeds gaat gebeuren. Hoe precies, dat weet ik nog niet.

Ik ben dankbaar voor de mensen die zich willen inzetten voor het zaaiwerk. Ik kan nu niet het plantje uit het zaadje trekken, het heeft tijd nodig om te ontkiemen. Ik hoop jullie snel te vertellen over het eerste plantje en misschien later wel over de vrucht van de oogst.

Als jij ook aan het zaaien ben hoor ik dat graag, want volgens mij is het goed dat zaaiers samen praten. Want als je al weet wat het resultaat is kun je het gemakkelijk alleen doen. Maar als je het nog niet weet is het goed om er over te praten. Doe jij het alleen of praat je met iemand anders als je moet loslaten en vertrouwen?

P.s. Wat ik nog wel goed vind om te noemen is dat het verhaal van Jezus misschien niet direct te plakken is op mijn situatie. Hij liet in zijn verhalen vaak iets zien over het leven in relatie met God. Voor nu, is het denk ik wel oké. Ik wil het eigenlijk altijd perfect, misschien is het dat nu even niet.